W wyścigu do Parlamentu Europejskiego chyba jeszcze nigdy nie uczestniczyło tylu sportowców co teraz. Maciej Żurawski, Bogdan Wenta z naszego okręgu małopolsko-świętokrzyskiego, z bardziej znanych są jeszcze: Tomasz Adamek, Otylia Jędrzejczak. Pomijam partie z list których startują. Jako człowiek sportu (poniekąd trochę się obracam blisko środowiska od kilkunastu lat) mam dla nich trochę pokrętny apel na przyszłość - dajcie sobie spokój z kandydowaniem, jeśli już koniecznie chcecie o mandaty się ubiegać, to ze świadomością, co chcecie zdziałać. Broń Boże nie dlatego, że liderzy jakiejś partii ściągnęli was w swoje szeregi bazując na waszych znanych nazwiskach. Żurawski kiedyś przed laty walnął przepiękną bramkę Walijczykom w Cardiff (numer jeden w moim prywatnym rankingu), ale co byłby w stanie zdziałać w PE - tego nie wiem. Sportowcy mają prawo (nawet obowiązek) uczestniczyć w obywatelskim życiu, ale już ze startowaniem do władz powinni być ostrożni. Najpierw muszą nabyć wiedzę samorządową od najniższego szczebla. Przyjechać na prowincję, rozdać mnóstwo autografów, porobić sobie fotek z kibicami - to jest fajne, ale nie wystarczy. Nie wystarczy, żeby jakąś grupę mieszkańców reprezentować w Brukseli czy nawet polskim Sejmie. Trzeba wiedzy, wiedzy, jeszcze raz wiedzy i doświadczenia, doświadczenia, jeszcze raz doświadczenia. Dowiadywania się o rzeczywistych problemach ludzi. Jako sportowcy wiele czasu spędzali w podróżach, może nie zawsze byli chętni pochylić się nad ich problemami. Mieli swoje - następny mecz, mistrzostwa, mityng, eliminacje, coś tam jeszcze. Kandydując więc trzeba najpierw przestawić się na inne życie, poznać bolączki, dopiero potem ubiegać się o władzę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz